به گزارش خبرنگار ماین نیوز، فرید دهقانی مدیرعامل شرکت معدنی و صنعتی چادرملو در یک پنل تخصصی در سومین رویداد جامع معدن و صنایع معدنی اظهاراتی را مطرح کرد که اهم آنها به شرح زیرند: – شرکت‌های معدنی و فولاد به سمت خودگردانی تامین برق و آب موردنیاز خود رفته‌اند که تامین آب، خیلی هم گران تمام شده است. – سیاست‌های ارزی منجر به کاهش صادرات و رغبت برای صادرات شده است. در حال حاضر فروش داخلی شمش به شدت به صرفه‌تر از صادرات آن است و شرکت‌ها صرفا برای تامین نیازهای ارزی خود سعی می‌کنند صادرات کنند. باید هرچه سریعتر با محوریت بخش خصوصی نسبت به بازنگری سیاست‌های صادراتی برای حداکثرسازی صادرات و ارزآوری کشور اقدام کنیم. – باید هرچه سریعتر نسبت به توقف توسعه فعلی صنعت فولاد اقدام و فشارهای سیاسی و اجتماعی برای توسعه واحدهای فولادی نادرست در مناطق نادرست را متوقف کنیم. این مستلزم وجود یک همیت در قوه مجریه، قوه مقننه و قوه قضائیه و در راس آن، حاکمیت کلی کشور است تا بتوانیم صنعت فولاد را دستکم در همین نقطه فعلی نگه داریم. – بسیاری از طرح‌ها که از ۳ تا ۲۰ درصد پیشرفت فیزیکی دارند، هم در ظرفیت نادرست و هم در مکان نادرست و بدون توجه به مواد اولیه موردنیاز تعریف شده‌اند. – باید سیاست‌های تشویقی برای ورود بخش خصوصی به بخش توسعه بالادستی در زنجیره آهن و فولاد را داشته باشیم و ذخایر سنگ آهن را افزایش دهیم. باید استراتژی توسعه فولاد، استراتژی توسعه بالادستی و کشف ذخایر باشد تا بتوانیم همزمان با ظرفیتی که ایجاد کرده‌ایم، در همین نقطه هم باقی بمانیم در غیر این صورت طی پنج سال آینده با بحرانی عجیب در تامین سنگ مواجه می‌شویم. همین الان در بنگاهی که من هستم (چادرملو) با این بحران مواجه شده‌ایم و بقیه شرکت‌ها هم دیر یا زود دچار چنین بحرانی خواهند شد. – هیچ تناسبی بین توسعه صنعت فولاد و بخش حمل‌ونقل و لجستیک نداریم. این عدم تناسب همین الان هم معضلاتی را ایجاد کرده و طی سال‌های آینده تبدیل به بحران خواهد شد. – حاشیه سود صنعت فولاد طی سال‌های گذشته از حدود ۶۰ به ۲۰ درصد کاهش یافته است. با این روند، حاشیه سود ۱۰ درصدی آهن اسفنجی به سایر حلقه‌های فولاد نیز تسری می‌یابد. واقعا فرصت نداریم و وسط بحران هستیم و اگر کار عاجلی نشود طی چند سال آینده با بحران عجیبی در تعطیلی بنگاه‌ها مواجه می‌شویم و دیگر صنعت فولادی خواهیم داشت که مالیات بدهند و اشتغال ایجاد کند و تعادل و عدالت منطقه‌ای ایجاد کند و بحران اقتصادیِ بخشی در صنعت فولاد به بحران اقتصادیِ فرابخشی، بحران اجتماعی و خدای نکرده به بحران امنیتی تبدیل خواهد شد که شاید دیگر راه‌حل اقتصادی هم نداشته باشد.
